გასული წლის ბოლო სამი თვის მონაცემებით, საქართველოში თავშესაფრის მაძიებლად 316 პირია აღრიცხული, საიდანაც ყველაზე მეტი – 61 ადამიანი, ირანის მოქალაქეა, 50 თურქეთის, 31 უკრაინის, 29 პაკისტანის, 16 ეგვიპტის, 16 რუსეთის.
შინაგან საქმეთა სამინისტროს სტატისტიკური მონაცემების თანახმად, თავშესაფრის მაძიებელთა შორის არიან ასევე არიან ბელარუსის, ბანგლადეშის, სომხეთისა და ავღანეთის, მოქალაქეებიც.
რაც შეეხება თავშესაფრის მაძიებელთათვის სტატუსის მინიჭებას, გასული წლის ბოლო კვარტალში (ოქტომბერი, ნოემბერი, დეკემბერი) ჰუმანიტარული სტატუსი უცხო ქვეყნის 38-მა მოქალაქემ მიიღო, მათგან უმრავლესობა – 25 პირი უკრაინის მოქალაქეა, 7 იემენის, 5 სირიის, 1 კი დაუდგენელი მოქალაქეობისაა. ლტოლვილის სტატუსი კი მხოლოდ 2 ადამიანს მიენიჭა – 1 ტანზანიის, 1 კი დაუდგენელი მოქალაქეობისაა.
შსს-ის სტატისტიკის თანახმადვე, სტატუსის მინიჭებაზე მოცემულ პერიოდში უარი ეთქვა უცხო ქვეყნის 115 მოქალაქეს. აქედან ყველაზე ბევრი – 36 ირანის მოქალაქეა, 18 თურქეთის, 13 ლიბანის.
3 თვეში საქართველოდან სხვა ქვეყნის 36 მოქალაქე გააძევეს. მათ შორის არიან: ირანის 8 მოქალაქე; ინდოეთის 5; აზერბაიჯანის 5; რუსეთის 5.
ამავე პერიოდში დროებითი განთავსების ცენტრში მოთავსდა უცხო ქვეყნის 16 მოქალაქე, მათ შორის თურქეთის 4, აზერბაიჯანის – 3; რუსეთის 2; ინდოეთის 2.
ცნობისთვის, ჰუმანიტარული სტატუსი ენიჭება პირს, რომელიც არ არის საქართველოს მოქალაქე ან საქართველოში მუდმივად მცხოვრები მოქალაქეობის არმქონე პირი, ვერ აკმაყოფილებს ლტოლვილის სტატუსის მინიჭების პირობებს და აკმაყოფილებს რომელიმე ქვემოთ ჩამოთვლილს: იძულებული იყო დაეტოვებინა თავისი წარმოშობის ქვეყანა ძალადობის, გარე აგრესიის, ოკუპაციის, შიგა კონფლიქტების, ადამიანის უფლებების მასობრივი დარღვევის ან საზოგადოებრივი წესრიგის მნიშვნელოვანი დარღვევის გამო; სამართლებრივი საფუძვლების, კერძოდ, საქართველოს მიერ ნაკისრი საერთაშორისო ვალდებულებების გამო არ შეიძლება იძულებით დაბრუნებულ იქნეს თავისი წარმოშობის ქვეყანაში და რომელსაც არ შეუძლია გაემგზავროს სხვა ქვეყანაში; წარმოშობის ქვეყანაში დაბრუნების შემთხვევაში შეიძლება სერიოზული საფრთხე შეექმნას მის სიცოცხლეს ან დაირღვეს მისი უფლებები.
ლტოლვილის სტატუსი კი ენიჭება პირს, რომელიც არ არის საქართველოს მოქალაქე ან საქართველოში მუდმივად მცხოვრები მოქალაქეობის არმქონე პირი, იმყოფება საქართველოში, აქვს საფუძვლიანი შიში, რომ იგი შეიძლება გახდეს დევნის მსხვერპლი რასის, რელიგიის, აღმსარებლობის, ეროვნების, გარკვეული სოციალური ჯგუფისადმი კუთვნილების ან პოლიტიკური შეხედულებების გამო და არ შეუძლია ან არ სურს, ამგვარი შიშიდან გამომდინარე, დაბრუნდეს თავისი წარმოშობის ქვეყანაში ან ისარგებლოს ამ ქვეყნის მფარველობით.